Η ρήξη τενόντων ώμου είναι μια συχνή πάθηση, η οποία προκαλεί πόνο στον ασθενή και μειώνει τη λειτουργικότητα του σημείου. Μιλώντας για ρήξη τενόντων ώμου, μιλάμε για τις ρήξεις του στροφικού πετάλου. Η ρήξη αυτή προκαλεί στον ασθενή πόνο στον ώμο, αδυναμία των μυών και περιορισμό ακόμα και σε καθημερινές απλές δραστηριότητες που απαιτείται άρση του χεριού πάνω από το επίπεδο του ώμου.
Στη ρήξη τενόντων ώμου, οι τένοντες απομακρύνονται από την κεφαλή του βραχιονίου (οστό της ωμικής ζώνης), με τις περισσότερες ρήξεις να συμβαίνουν σε αυτόν του υπερακθίου. Ο υπερακάνθιος μυς, μαζί με τον υπακάνθιο, τον ελάσσονα στρογγυλο και τον υποπλάτιο, αποτελούν τους τέσσερις μύες που αποτελούν το στροφικό πέταλο και σταθεροποιούν την άρθρωση του ώμου. Βοηθούν επίσης στην ανύψωση και τις στροφικές κινήσεις του άνω άκρου.
Η ρήξη τενόντων ώμου μπορεί να είναι είτε μερικού είτε ολικού πάχους. Στη ρήξη μερικού πάχους, η βλάβη περιορίζεται σε ένα μόνο μέρος του πάχους του τένοντα. Στην ολική ρήξη ο τένοντας έχει απομακρυνθεί από το οστό και στη μάζα του, έχει εμφανιστεί μια οπή.
Ποια αίτια οδηγούν στη ρήξη τενόντων ώμου;
Η ρήξη τενόντων ώμου οφείλεται σε δύο βασικά αίτια, τον τραυματισμό και τον εκφυλισμό τους. Στην πρώτη περίπτωση η ρήξη προκαλείται συνήθως από τραυματισμό ύστερα από πτώση και στήριξη του ασθενούς στο χέρι, μετά από άρση βάρους μαζί με κάποια απότομη κίνηση του άνω άκρου ή από αθλητικές κακώσεις. Εάν ο ασθενής είναι μεγάλης ηλικίας, ο τραυματισμός του ώμου έχει μεγαλύτερες πιθανότητες να οδηγήσει σε ρήξη τενόντων του ώμου καθώς η εκφύλισή τους προϋπάρχει.
Στη δεύτερη περίπτωση, μιλάμε για τη φυσιολογική εκφύλιση των τενόντων, η οποία συμβαίνει μετά την ηλικία των 40 ετών. Στην φθορά αυτή βοηθά βέβαια και η συνεχής καταπόνηση των τενόντων, καθώς επιβαρύνει ακόμα περισσότερο τις ήδη ταλαιπωρημένες αρθρώσεις.
Ποια συμπτώματα παρουσιάζει η ρήξη τενόντων ώμου;
Τα πιο συνηθισμένο σύμπτωμα που παρουσιάζονται στη ρήξη τενόντων ώμου είναι τα ακόλουθα:
- Ο πόνος κατά τη διάρκεια ηρεμίας, αλλά και της νύχτας. Ο πόνος είναι εντονότερος όταν ο ασθενής είναι ξαπλωμένος σε πλάγια θέση στη μεριά του πάσχοντος ώμου.
- Ο πόνος κατά τη διάρκεια κινήσεων του χεριού και ειδικότερα κατά την ανύψωσή του
- Σε περίπτωση που υπάρχει ολική ρήξη τενόντων του ώμου, η ανύψωσή του είναι εξαιρετικά δύσκολη έως αδύνατη
- Το αίσθημα κριγμού κατά τις στροφικές κινήσεις του άνω άκρου
Να αναφέρουμε ότι η ένταση του πόνου δεν είναι πάντοτε ανάλογη της βαρύτητας του προβλήματος. Έτσι, μπορεί να είναι ελαφρύς για ένα σοβαρό περιστατικό και έντονος για έναν απλό ερεθισμό του τένοντα. Αυτό μπορεί να οφείλεται στην γενικότερη κατάσταση των μυών του ασθενούς και στο είδος των δραστηριοτήτων που πραγματοποιούνται και επιβαρύνουν τις συγκεκριμένες αρθρώσεις.
Πώς διαγιγνώσκεται η ρήξη τενόντων ώμου;
Η διάγνωση για τη ρήξη τενόντων ώμου είναι η κλινική εξέταση του ασθενούς και η λήψη του ιστορικού τους. Σε αυτό σημειώνεται η έναρξη και η διάρκεια των συμπτωμάτων, καθώς και ο μηχανισμός της κάκωσης. Ο γιατρός μπορεί να ζητήσει τη διενέργεια μαγνητικής τομογραφίας ή υπερήχου. Εξετάσεις που δίνουν σημαντικά στοιχεία για την έκταση της βλάβης, μέσα από την εικόνα των μαλακών δομών και όχι μόνο των οστών.
Μπορεί δηλαδή να δείξουν εάν υπάρχει κάποια φθορά στο χόνδρο που καλύπτει τα οστά, εάν οι τένοντες έχουν υποστεί βλάβη και γενικότερα εάν υπάρχει δυσλειτουργία του ώμου. Οι ρήξεις μεγαλύτερες του ενός εκατοστού υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπιστούν χειρουργικά.
Ποιες θεραπείες υπάρχουν για τη ρήξη τενόντων ώμου;
Στόχος των θεραπειών για την ρήξη τενόντων ώμου είναι η βελτίωση της λειτουργικότητας του ώμου και του χεριού και η ελαχιστοποίηση του πόνου. Στις περισσότερες περιπτώσεις ασθενών με ρήξη τενόντων ώμου, η συντηρητική αντιμετώπιση είναι αρκετή. Καθώς τους ανακουφίζει από τον πόνο και βελτιώνει τη λειτουργικότητα του ώμου τους. Αναλυτικότερα, η συντηρητική αντιμετώπιση περιλαμβάνει:
- Ανάπαυση: Θα πρέπει να αποφεύγονται οι κινήσεις του χεριού πάνω από το ύψος του ώμου και ο ασθενής θα πρέπει να απέχει όσο το δυνατόν περισσότερο από την έντονη αθλητική δραστηριότητα και άλλες δραστηριότητες που τους προκαλούν πόνο.
- Φάρμακα: Τα φάρμακα που χορηγούνται είναι αντιφλεγμονώδη, μη στεροειδή και παυσίπονα για την αντιμετώπιση του πόνου
- Φυσικοθεραπεία: Η φυσικοθεραπεία με τις ειδικές ασκήσεις, δυναμώνει τους μύες της πάσχουσας περιοχής και βοηθά στην αποκατάσταση του εύρους κίνησης.
- Στεροειδή: Η χρήση των στεροειδών πραγματοποιείται με την έγχυσή τους τοπικά στην πάσχουσα περιοχή σε εξειδικευμένες θεραπείες. Με τον τρόπο αυτό ο ασθενής ανακουφίζεται από τα συμπτώματα για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Σε περιστατικά, στα οποία οι συντηρητικές θεραπείες δεν επιφέρουν κάποιο σημαντικά θετικό αποτέλεσμα στη ρήξη τενόντων ώμου, υπάρχει η χειρουργική αντιμετώπιση. Θα πρέπει όμως να σημειώσουμε πως η πραγματοποίηση μιας χειρουργικής επέμβασης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως την ηλικία του ασθενούς, την κατάσταση του ώμου κ.α.
Οι χειρουργικές μέθοδοι που υπάρχουν πραγματοποιούνται είτε αρθροσκοπικά, χωρίς δηλαδή να ανοίξει ο ιατρός την άρθρωση, αλλά μέσω οπών που ανοίγονται στα σημεία. Από αυτές περνά μικροκάμερα, η οποία είναι συνδεδεμένη με μια οθόνη. Έτσι, η όλη διαδικασία γίνεται με τη βοήθεια καμερών, χωρίς να χρειαστεί ανοιχτή επέμβαση, που είναι η δεύτερη χειρουργική μέθοδος, ώστε να αντιμετωπιστεί η ρήξη τενόντων ώμου.
Τέλος, η θεραπεία με prp πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια αποτελεί μια βιολογική θεραπεία, κατά την οποία οι τένοντες επουλώνονται ταχύτερα και με φυσικό τρόπο, χωρίς παρενέργειες και κινδύνους.
Συνοψίζοντας
Η ρήξη τενόντων ώμου είναι μια συχνή πάθηση, κατά την οποία οι τένοντες του στροφικού πετάλου τραυματίζονται. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον έντονο πόνο και την αδυναμία ανύψωσης του χεριού πάνω από το επίπεδο του ώμου. Η ρήξη τενόντων ώμου μπορεί να είναι είτε μερική είτε ολική.
Τα αίτια που προκαλούν αυτή τη ρήξη είναι συνήθως ο τραυματισμός της περιοχής ή ο εκφυλισμός τους. Τραυματισμοί μπορούν να δημιουργηθούν ύστερα από την άρση κάποιου βάρους σε συνδυασμό με μια απότομη κίνηση του άνω άκρους ή να πρόκειται για μια αθλητική κάκωση. Σε ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας, η ρήξη τενόντων ώμου είναι συνήθως επακόλουθο της εκφύλισής τους λόγω ηλικίας του ασθενούς.
Τα συμπτώματα που προκαλούνται είναι ο πόνος κατά την ηρεμία και κατά τη διάρκεια χρήσης του χεριού, η αδυναμία ανύψωσης του πάνω από ένα ορισμένο ύψος και το αίσθημα κριγμού κατά τις στροφικές κινήσεις. Ο ιατρός μπορεί να διαγνώσει τη ρήξη τενόντων ώμου με την κλινική εξέταση τουασθενούς, τη λήψη του ιστορικού και από τα ευρήματα της μαγνητικής τομογραφίας.
Η ρήξη τενόντων ώμου αντιμετωπίζεται συνήθως με συντηρητικές μεθόδους, όπως την ανάπαυση του χεριού, τα αντιφλεγμονώδη φάρμακα και παυσίπονα, τη φυσικοθεραπεία και τις εγχύσεις στεροειδών τοπικά. Σε περιπτώσεις, όπου η συντηρητική μέθοδος αντιμετώπισης δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τον πόνο και τη δυσλειτουργία του ώμου, η ρήξη αντιμετωπίζεται χειρουργικά, είτε με τη μέθοδο της αρθροσκόπησης είτε με την ανοιχτή χειρουργική. Τέλος, η ρήξη τενόντων ώμου μπορεί να αντιμετωπιστεί με φυσικό τρόπο, με τη θεραπεία prp πλάσμα πλούσιο σε αιμοπετάλια, όπου οι τένοντες επουλώνονται γρηγορότερα και φυσικά.